متوقع

ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که وقتی به یک کسی خوبی کردیم و خوبی کردیم و خوبی کردیم، روزی‌ که یکهو خوبی نکنیم ما از نظر او آدم بدی هستیم!

 

شما نمی‌توانید بگویید، من ده بار به یک کسی خوبی کردم، بار یازدهم که نخواستم یا نتوانستم کاری برایش انجام دهم چرا از نظر او من آدم بدی شدم؟

و چرا یک کسی که هیچ‌کاری برای آن شخص انجام نداده است در نظر او از من بهتر است؟

 

باید پذیرفت که این ویژگی انسان است! شما وقتی بچه‌ی همسایه‌تان را بیست دفعه نگه دارید و روز بیست‌و‌یکم بگویید من خودم وقت دکتر دارم و نمی‌توانم امروز بچه‌ی شما را نگه دارم، آن همسایه می‌تواند با شما بد شود درحالی‌که با همسایه دیگر که هیچ‌وقت بچه‌اش را نگه نداشته است خوب است!

 

آدمها را متوقع بار نیاورید که به قول معروف لطف بیش از حد یک روز می‌شود وظیفه!